 Meteen bij binnenkomst is mijn oog gevestigd op de tattoo die schittert op Pascals bovenarm, het logo van Feyenoord. Trots is hij er zeer zeker niet op. "Het is het symbool van mijn oude leven. Kijk, hier staat het woord legioen. In de bijbel is een legioen een groep demonen. Ik was gebonden aan de religie Feyenoord..."
Zondagen werden gevuld door zijn eigen religie: Feyenoord. Eerst begrijp ik hem niet helemaal. Feyenoord een religie? "Ja" legt Pascal mij al gauw uit. "Kijk, als Rotterdammer leef je voor de club! Wij begonnen de dag rond een uur of tien met het zingen van Feyenoordsliederen, dan vertrokken we richting de Kuip, keken de wedstrijd, aten thuis wat en zette Studio Sport aan om als als afsluiting te kijken naar een praatprogramma over de wedstrijden." Op de opleiding journalistiek leerde Pascal een meisje kennen die iedereen voor haar verjaardag uitnodigde. Ze zouden naar een toneelstuk. Dit bleek van de christelijke studentenvereniging Navigators. Na afloop toonden ze een promofilmpje van de Alpha-cursus. "Dit filmpje was echt dodelijk saai. Mensen met grote bloemkoolglazen op hun hoofd, echt daar wilde ik nooit en te nimmer bij horen. Een vriend die ook uitgenodigd was zat naast mij en zag mijn vertrokken gezicht; 'Drie bier als je meedoet aan die cursus!' zei hij." Pascal belde zijn beste vriend Jeff op en vertelde hem over de weddenschap voor drie bier. Of hij ook mee wilde gaan naar die christelijke cursus. "We besloten te gaan, om die mensen daar te bewijzen dat er geen God was." Toen ze op de Alpha-cursus kwamen, werd een filmpje getoond van Nicky Gumbel. "Echt het meest afschuwelijke ever. Wat een onzin! Jezus of God was zogenaamd de waarheid. Jeff en ik wilden bewijzen dat die beste persoon het bij het verkeerde eind had." Zo begon Pascal met zijn vriend een discussie met de andere cursusgasten. "Vreselijk, met die christenen viel gewoon geen discussie te voeren, want zij smeten met bijbelteksten waarin onze argumenten meteen teniet werden gedaan. Wij stonden met de mond vol tanden en dropen af." Toch gaven de twee niet op. De tweede bijeenkomst bleek nog afschuwelijker. Al gauw vertrokken ze naar de bar en bestelden twee bier om de kater van die vreselijke cursusavond weg te drinken. "Plots werd ik op mijn schouder getikt. Het meisje dat mij uitgenodigd had voor haar verjaardagsfeest stond naast me. Ik begon vreselijk te zweten en kreeg enorme buikpijn. Toen ben ik naar huis gegaan. Maar ook thuis voelde ik me niet lekker. Ik ging op bed liggen en begon het kleine blauwe bijbeltje die ik van haar had gekregen te lezen." Twee dagen later zag Pascal zijn vrienden weer in de kroeg en zoals gewoonlijk werd hij dronken. Maar toen hij dronken werd, begon hij tegen zijn vrienden te vertellen dat ze Jezus moesten volgen en dat Hij de waarheid was. "Vrienden dachten dat ik gek geworden was. Zelf geloofde ik dat het beter voor mij was om even niet naar de Alpha-cursus te gaan." Toch ging hij een paar weken later weer een poging wagen. Dit keer ging het over genezing. Met een biertje in zijn hand zei hij: "Als God zogenaamd kan genezen, dan moet hij mijn voeten maar genezen. Ik was geboren met klompvoeten en kon vaak niet langer dan een kwartier staan of lopen. Ik vroeg nog aan die gast die wilde bidden of mijn bier nog weggezet moest worden. Maar dat hoefde niet. Want als God mij wilde genezen kon Hij dat ook wel terwijl ik een biertje dronk. Ik kon er wel om lachen." Die week erna las Pascal het hele nieuwe testament uit. Daarna nog een keer. "Wauw, daar stonden dingen in die ik nooit had verwacht en het leek ook nog te kloppen. Ik was inmiddels denk ik wel overtuigd dat er een God was, maar welke dan? Dus kocht ik boeken over Hindoeïsme, Islam, en Boeddhisme. Want wat geloofden die?" Negen weken na de start van de Alpha-cursus floepte het uit zijn mond: "Ik geloof dat de bijbel waar is en dat Jezus leeft en God een levende God is." Maar met dat hij dat gezegd had, zat hij met een dilemma, want de cursus was afgelopen en het meisje van zijn opleiding zou hij de komende weken niet zien omdat het zomervakantie was. Zijn familie en vrienden waren ongelovig dus naar wie kon hij toe met zijn vragen? Ongeveer twee weken na het einde van de cursus begon hij dan toch maar eens te bidden. "Ik dacht dat ik God hoorde zeggen tegen mij: 'Ik wil dat je je laat dopen'. Dat wilde ik wel maar dat ging niet. Ik dacht erg negatief over een kerk. 'Ik wil niet bij een kerk horen en je moet lid zijn bij een kerk om je te laten dopen.' antwoordde ik. Toen hoorde ik voor mijn gevoel weer God spreken 'laat je dopen.' Ik was er klaar mee. Ben naar Zuidplein gelopen om daar een nieuwe cd te kopen. Maar na zo'n 500 meter kwam er een man naar mij toe." De man vroeg hem of hij in de bijbel geloofde. Dat deed Pascal. De man vroeg of hij zich dan wilde laten dopen. "Dat wilde ik natuurlijk wel, maar ik wilde geen lid worden van hun kerk. Dat was prima en die avond werd ik gedoopt in hun gemeente." Pascal bleef twee jaar lid bij de Navigators en gebruikte dit ook als zijn kerk. Elke dinsdag hoorde hij een preek aan en hij ging mee naar evenementen. Daarna kwam hij in een studentenhuis met gelovige jongens. "Door die vrienden ben ik uiteindelijk toch naar een kerk gegaan." Hoewel hij vrienden en familie is kwijtgeraakt door zijn geloof in God, vindt hij zelf dat God hem ook enorm zegent. "Het is onzin om te zeggen dat alles rozengeur en maneschijn is nu God in mijn leven is, maar ik heb wel de enige echte Waarheid gevonden waar ik onbewust altijd naar opzoek ben geweest. Of nee, dat zeg ik verkeerd, God heeft zich aan mij geopenbaard en ik heb mij voor Hem opengesteld waar ik Hem nog iedere dag dankbaar voor ben." Reageren is niet langer mogelijk.
|